"کلمات دارای انرژی فراوانی‌اند؛ آنها را بیهوده هدر مده!"
همین حالا اینو خوندم و به فکر فرو رفتم -_-
واقعا سکوت و تفکر بدون کلام چیز خوبیه
آدمو آروم میکنه
باکلاسا بش میگن مدیتیشن :)
ما میگیم مراقبه :)
به نظرم مراقبه کلمه بهتریه نه؟ در واقع مراقبت میکنی از ذهنت، از وجودت، از افکارت، بهشون نظم میدی و یه جورایی ری‌استارت میشی.
تو کتاب "نیمه تاریک وجود" از اینا داره. بعد از هر فصل یه جلسه تمرین داره ولی متاسفانه فواصلِ سلول‌های تحتانیِ بنده بیشتر از اونه که اجازه بده اینکارا رو مرتب انجام بدم :/ نهایتش یکی دو بار انجام بدم بعدش دیگه به دست بادها سپرده میشه :/
+ بیا به خودت یه سیلی بزن از این به بعد آدم شو :|
+ بازم جملاتِ "درس بخون"، "خاک تو سرت که نمیخونی" ، " چراااااا نمیخونم"، " باید بخونم" و امثالهم شروع شد :||||| خووووووداااااااااا
اینو گوش میدم و پرررررت شدم به یک تونل... پُر از سوال... پر از فلسفه و نظریه... تونلِ ذهنم بدجوری غرقم کرد تو خودش
آدمایی که همیشه حواسشون به بقیه هست
بقیه رو رعایت میکنن
فلانی عصبانی نشه
بهمانی ازم دلش نشکنه
اون یکی بخاطر کار من اذیت نشه
این یکی بخاطر کار من نرنجه
مامانم بخاطر من کتک نخوره
بابام بخاطر من اعصابش خرد نشه
شوهرم بخاطر من اذیت نشه
و و و ....
حالا این وسط یک دونه "من" میمونه! و یه عالمه حسِ منفی درونش...از هر کی یه تیکه مونده و تلنبار شده...
هی جم میشه رو هم .. جم میشه.. جم میشه.. جم میشه...
تا اینکه یه جایی سر ریز میکنه ..
حالا اینجا نوبت بقیه‌س که حواسشون بهت باشه
که البته نیست :)))))
نتیجه: الیِ الآن!