قضاوت

کامنت پست قبلی باعث شد بیام اینا رو بنویسم

واقعا چقدر راحت شده قضاوت...! یعنی اصلا بدون هیچ حرفی طرف مقابل رو محکوم میکنیم و حکمشم صادر! خب فقط یک درصد، نه اصلا یک هزاااارم درصد احتمال بده اونی که تو فکر میکنی نباشه، اونوقت چی؟؟ 

گاهی واقعا قضاوت‌هایی میکنیم که جمع کردنش خیلی سخت و شاید غیرممکن باشه... گاهی به قیمت از دست دادن چیزهای باارزشی تموم میشه

مثلا کامنت پست قبلی، خب دوست عزیز اول بیا بپرس، ببین اولا من برای چی اومدم مشهد، ثانیا آیا حرم میرم یا نه؟، ثالثا اگر میرم چطوری میرم؟؟

وقتی اینا رو پرسیدی بعد قضاوت کن.. حتی اون موقع هم باز شبهاتی ممکنه وجود داشته باشه :)))

خلاصه اینکه، به خودمون اجازه قضاوت هیچ بنی بشری رو ندیم.. هروقت این اجازه رو بهمون دادن که به جای طرف زندگی کنیم و با کفش‌های اون راه بریم اون وقت میتونیم درباره‌ش نظر بدیم

مرسی اه